CANTANEM
An olur, deli sevdamin suskunlugunu yüklenirim bir basima.
An olur, bulusur yüreklerimiz en masum sevda yollarinda.
Umut ki, bitivermis daha yolun en basinda...
Ne yolumdasin ne yolsun sen bana...
Bilmezdim isiksiz yollarda umuda kavusmanin yorgunlugunu,
Bilmezdim, umudun bir rengininde siyah oldugunu.
CANTANEM
Gece olur, en parlak yildiza takilir dalar gözlerim...
Gece olur, aniden kayar gider yokluguna yildizim.
Gölgen ki, düsüvermis kalbime..
Ne yakinsin ne uzaksin sen bana.
Bilmezdim hayalinin aynalarda da konustugunu...
Bilmezdim, gözlerinin gökyüzünde de durdugunu.
CANTANEM
Gün olur, buz dagindan kopan bir buz parçasi kadar soguk,
Gün olur, isitir evrenimi günesimin içime çizdigi ufuk...
Sevgin ki, yakivermis atesiyle,
Ne sicaksin ne sgðuksun sen bana..
Bilmezdim sevginin de atesten bir gül oldugunu..
Bilmezdim, gökkusagininda çiçek gibi soldugunu.
CANTANEM
Mevsim olur, damarlarimda dolasan kan cehennem sicaginda kavrulur.
Mevsim olur, yüregimde kopan firtinalar kizgin çöllere savrulur.
sefkatin ki, sarivermis ruhumu...
Ne ellerindeyim ne ellerimdesin sen bana
Bilmezdim yagmurun suyuda hasretiyle kuruttugunu,
Bilmezdim, çölde gezinen yarali bir ceylani yüreginden vurdugunu...
CANTANEM
Nese olur kahkahalarla agladigima güler geçerim...
Nese olur, mutlulugu martilarin sesinden dinlerim.
Gülümseyis ki, dönüvermis hiçkiriga içimde...
Ne yalansin ne dogrusun sen bana...
Bilmezdim bir gülümseyisin kadehlerde gözyasi sundugunu.
Bilmezdim, dudaklar gülümserken yürege kan doldugunu.
CANTANEM
Son olur, ayrilik heceleri bir bir kiyiya vurur...
Son olur, sözler biter siirler nagme nagme konusur.
Adin ki siir oluvermis dudaklarimda,
Ne askimsin ne canimsin sen bana.
Bilmezdim her aldigim nefeste ölümü soludugumu,
Bilmezdim, canimsin dedigim minik kusumun kafesinden kanatsiz uçtugunu...
CANTANEM
NE YANDASIN ŞİMDİ BENİM KÜSKÜN YARİM
Yamalı ve mahçupluğa boğulmuş sözlerim
var şimdilerde dilimde....
Ne uyku giriyor gözüme,ne de yaş bitiyor gözümde
seni kırdığım o günden bu güne... Nasıl oldu da yanılgıya
düştüm ben, nasıl oldu da senin gibi birini üzdüm ben,
hala aklım almıyor buna...
Biliyorum ne desem, ne denli yalvarsam da boş
gelir artık sana...Gerçi haklısın da oysa,
ben de olsam aynısını yapardım ya...
Ahh, ahh şimdi
beni üzen seni bir daha görememek
değil,sesini daha duyamamak değil,teninin sıcaklığını
tenimde bir daha hissedememek hele hiç değil...
Şimdi beni üzen, haksız yere seni kırmam....
Yargısızca darağacında seni idam etmem...
Ve hesapsızca seni terketmem...Bana ne desen haklısın...
O yüzden derim ki şimdi sana sakın ola susma...
Bağır, çağır, küfret hatta isyan et bana....
Ama ne olur böyle susma, susup da suskunluğunla
beni çıldırtma...Sana olan pişmanlığımı; ne yağmurların
adedi anlatabilir sana,ne gündüzü sunan güneş,
ne de geceyi aydınlatan ay...
Sana olan mahçupluğumu; ne gözyaşlarımın
damlacıkları anlatabilir sana,ne baharı müjdeleyen
göçmen kuşları, ne de balıkçıları sevindiren
deniz balığı...
Sana olan özlemimi; ne yaprak dökümü gibi
dökülen takvim kağıtları anlatabilir sana,
ne yollanılmaya cesaret edemeyen bir mektup,
ne de sana olan hasretimi anlatmaktan
bıkmayan kalemim...
Sana olan sevgimi; ne mendilimde sarılı olan bir
tutam saçın anlatabilir sana, ne yağmurdan sonra
oluşan gökkuşağı, ne de bir kelebeğin
hayata yumuşak dokunuşu...Ama bir ezan sesinde
duyabilirsin kalbimin titreyişini, bir kuğu yürüyüşünde
görebilirsin sana olan aşkımın zerafetini...
Ve bir bakışımda ki esmeler de görebilirsin
sana olan tutkumu...
Ne yandasın şimdi benim küskün yarim, ne yanda...
Ama nereye gidersen git bir tek şeyi sakın
ola unutma... Ne kadar kırsam da seni, bir tek
seni sevdim ben...Bir tek senin aşkında
yüreğimi ortaya korkusuzca koydum ben...
Ve bir tek sevdiğim insanı istemeden bu denli
kırdım ben...Geri dön demeye yüzüm yok, bilirim
olmamalı da... Ama işte bir umut vardır ya her
insanın koynunda....
Bekleyeceğim işte ben de böyle seni ömrümün
yettiğince dönmen umduyla...
--
DÖRT MEVSİM AŞK
**********************
Mevsimlik bir aşk değil bizimkisi...
Yaşayacak öyle çok yaz, öyle çok bahar var ki, kış var..
Lapa lapa yağarken kar, etraf örtülmüşken beyaz bir örtüye,
bomboş sokaklarda gezerken sadece
ikimiz, bir sıcacık öpücük kondurduğumuzda dudaklarımıza aşk
yeniden doğacak
bizim için. Gözlerimizin içine bakacağız tek kelime etmeden.
O an kaybolacağız derinliklerde..
Bir bahar mevsimi gelecek kışın ardından. Her şey yemyeşil, ağaçlar
çıkarmış kışlık giysilerini, beyaz karın ardından çiçekler açmış
pembe, beyaz.. El ele gezeceğiz bu sefer kırlarda. Bir rüzgar esecek
içinde aşkı bulunduran.
Üstümüzde esip geçecek, anlayacağız ki aşk mevsimi bahar.
Tanımış olacağız ilkbaharın kokusunu..
Yaz gelecek bu sefer de ilkbaharın ardından. Sıcak hava, deniz..
Aşkımızın başlamış olduğu yaz mevsimi.. Gün batımında bir
tepeye çıkacağız. Uçsuz bucaksız deniz, denizin üstünde ateş kırmızısı
güneşin yansımaları.. Yere oturmuşuz. Başımı koymuşum
göğsünün üstüne. Bir yandan kalbinin atışlarını dinliyorum.
Güneş, kızıllığıyla gömülüyor denize. Bir ezgi duyuyorum
dikkatle dinliyorum; kalbinin atışları. Bir şarkı söylüyor bana
"Kalbimdesin, sen asla yok edilemeyecek yerdesin bebeğim..."
Gece olacak az sonra. Kumsala ineceğiz gecenin ürkütücü
karanlığında. Sarılıp kapatmışız korkulara dünyamızı.
Sana sarılmışım. Karşıda bir yerlerde şimşekler çakıyor renk renk
müthiş manzara bir de sevgilim yanımda olunca doyulmaz bu
gecenin tadına.. İçimden bir şarkı söylüyorum biraz
eskilerden...
"Bak yıldızlar altında gözlerimin içine
Duy! Rüzgarların bize anlattığı bir şey var.
Biz aşkı meleklerden çaldık, birbirimize
sımsıkı bağlandık..."
Gerçekten biz aşkı meleklerden çalmıştık, geri vermeyi de
düşünmüyorduk. Çünkü tutkulu, çünkü aşıktık.. Ve sonbahardayız.
Hüzün mevsimi sonbahar. Ama biz hüznü yaşamamakta kararlıydık.
Senden bir şey istemiştim ve tekrar aynı
şeyi istiyorum: Seninle sonbaharın en aşk dolu iki yaprağı olmayı,
daha sonraki mevsimlere çiçek olarak, yemyeşil yapraklar olarak
gitmek istiyorum.
Birlikte var olmayı istiyorum, her şeyi sende yaşamak istiyorum.
Ay ışığı olmayı isterim...
Yanlış anlaşılmış aşıkların gecelerini aydınlatmak için,
Sessizlik isterim
İnsanların kalplerini altüst eden sesleri dindirmek için
Şafak isterim
Mutlu bir gün daha getirmek için,
Işık isterim
Hayatlarını karanlıkta yaşayanlar için,
Gece isterim
Bütün gün çabalayanları kucaklamak için,
Hayat isterim
Ölmekte olanlar belki yeniden doğabilir diye,
Gözyaşı isterim
Duyarsız kalpler de ağlayabilsin diye,
Tebessüm isterim
Acı dudakları tatlandırmak için,
Sevgi isterim
İnsanları birleştirmek ve onlardan biri olduğumu
anlamalarını sağlamak için
Aslında.
Küçük bir sinek kuşu olmak,
açık bir pencereden evine
girebilmek, bir kucakla sana
sürpriz yapmak ve güzel bir gün
dilemek isterdim..
Hangi sevgili var ki, senin kadar duyarsız ve kalpsiz?
Ve hangi sevgili var ki, benim kadar çaresiz?
Hangi ayrılık var ki, böyle kanasın ve böyle acısın?
Ve hangi taş yürek var ki, benim kadar ağlasın?
Hangi gün karar verdin, küt diye çekip gitmeye?
Hangi lafım dokundu sana, böyle inceden inceye?
Hangi otobüs söyle, hangi uçak, hangi tren?
Seni benden götüren, beni bir kuş gibi öttüren.
