HERKES KORKULARIYLA YAŞAR AMA PEK AZ İNSAN KORKULARININ ÜSTÜNE GİTME CESARETİ TAŞIR
  Yüreğimi Hiç Farketmedin
 

Korkar oldum özlemekten seni
Hayalini kovmaktan yoruldum
Her gece aynı kabusla fırlıyorum yataktan;
Bir gülün soluşu
Bir serçenin vuruluşu
Babamın karşımda duruşu
Avuçlarında bir tutam gökyüzü
Gözlerinde yaşlarla 'özledim' diyen susuşu...

Yastığımdaki bu sağanak
Sonbaharın bir oyunu mu? ...

Kimbilir kaçıncı uykundasın şimdi
Kimbilir,
Hepsi bir hataydı belki...
Ürküyordun, titriyordun
Kanıyordun, düşüyordun
Uzattım ellerimi
İyileşmek için her yaranın
Bekleyişi gibi doğru eli
Beklemiştim sanki seni...

Eteklerime sarıldı şimdi
İçimdeki çocuk
Avutmuyor hiçbir bahar
Huzursuz hep elleri
Oysa sakin bir denizdi sevdan
Ve sığındığı tek iklimdi
Öptüğün zaman
İki kaşımın arasından...

Artık kuşlara yem atmak yok!
Yok artık üzerime serptiğin yıldız tozları
Göğsümdeki bu sancı,
Sonbaharın adımları mı? ...

Ahh be civanım!
Sen gittin,
Bahçede sardunyalar öksüz kaldı
Sen gittin,
Omzum gözyaşına borçlu kaldı...

Göç ediyor içimden bütün kuşlar
Dün gece yokluğunla tanıştım;
Adı Sonbahar...

Şafak Yolcu

 

 

 

 

 
  17817 ziyaretçi (38013 klik)  
 


Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol